 |
| จากปากแบง มุ่งหน้าสู่ ปากงึม |
 |
| ท่าเรือปากแบง |
หลังจากเดินเที่ยวตลาดเช้าที่ปากแบง หากาแฟกิน เก็บของเรียบร้อยเราก็เตรียมตัวมุ่งหน้าสู่จุดหมายต่อไปของเราครับ นั้น ก็ คือ
บ้านปากงึม
แขวงไชยบุรี เป็นหมู่บ้านของชาวลาวขมุ กับชาวม้ง ใช้เวลาเดินทางจากบ้านปากแบงโดยทางเรือประมาณหนึ่งชั่วโมง หมู่บ้านปากงึมยังไม่มีไฟฟ้าใช้นะครับ จะมีก็แต่แผงรับพลังงานแสงอาทิตย์ที่เอาไว้ชาร์ทแบตเตอรี่มือถือเท่านั้น กลางคืนแทบจะไม่เปิดไฟ ใช้เทียนให้แสงสว่างครับ
เราเดินทางจากปากแบงประมาณ เกือบ สิบโมงเช้าโดยลงเรือที่จะเดินทางต่อไปยังหลวงพระบาง เราไปนั่งรอในเรืออยู่พักใหญ่ เค้าก็ให้เราย้ายไปนั่งเรืออีกลำเนื่องจากมีผู้โดยสารที่จะไปหลวงพระบางจำนวนมากและภายในเรือเริ่มไม่มีที่นั่ง นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติเริ่มโวยวายว่าจ่ายเงินค่าตั๋วเรือแต่ไม่มีที่นั่ง และพอดีว่ามีเรืออยู่ลำหนึ่งเค้าต้องการเดินทางกลับบ้านซึ่งจะผ่าน บ้านปากงึม เจ้าหน้าที่เรือโดยสารเลยฝากเรามากับเรือลำนี้ เราก็เลยนั่งกันสบา่ยมากครับ เรือลำใหญ่มีแต่กลุ่มของเรากับเจ้าของเรือ
 |
| ไม่รู้จะเรียกมื้อใหน เรากินบนเรือตอนสาย ๆ ไปปากงึม |
นั่งเรือมาได้ประมาณหนึ่งชั่วโมงก็ถึงบ้านปากงึม มีคนมารอรับพวกเราที่ท่าเรือ หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านที่มีคนเดินทางไปมาหาสู่พอสมควรครับเนื่องจากเป็นหมู่บ้านที่กาชาด ของต่างชาติได้เข้าไปพัฒนา ทำให้มีการเปิดให้นักท่องเที่ยวได้ไปพักแบบโฮมสเตย์ได้
พอเราเดินทางไปถึงก็เดินไปที่บ้านหลังหนึ่งซึ่งผมเข้าใจว่าเป็นคล้าย ๆ กับอนามัยประจำหมู่บ้าน แบบในบ้านเราเพราะเค้ามีเครื่องมือแพทย์แบบพื้นฐานเช่น สายน้ำเกลือ มียามากมายหลายชนิดอยู่ในตู้ นั่งพักดื่มน้ำ รอเจ้าบ้านทำอาหารกลางวัน ระหว่างรอเจ้าของบ้านก็พาพวกเราไปดูบ้านที่จะให้เราพัก กันคืนนี้เราไปกันหกคน เค้าเตรียมบ้านให้เราสองหลัง ซึ่งก็คือ บ้านของชาวบ้านเก็บกวาดเตรียมที่นอน หมอนมุ้ง ให้เราเท่านี้ก็พร้อมนอนสำหรับคืนนี้ครับ
 |
| เรือที่มาส่งเราที่บ้านปากงึม เราหกคนนั่งมาแบบ สบาย ๆ |
 |
| หมู่บ้านปากงึม ไม่มีไฟฟ้าใช้นะครับ แต่มีจานดาวเทียม ที่นี่เค้าใช้พลังงานไฟฟ้าจากแสงอาทิตย์ |
 |
| ถ่ายรูปกับเด็ก ๆ |
เรากลับมานั่งรออาหารกลางวันกันต่อที่ บ้านกาชาด (ขออนุญาติเรียกบ้านที่เราใช้เป็นที่นั่งพักว่าเป็นบ้านกาชาดนะครับ) ระหว่างนั้นหลายคนก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ผมขอตัวไปเล่นในหมู่บ้านไปเจอเด็กสองคน ท่าทางกำลังเล่นกันสนุกสนาน ผมจำได้ว่าเด็กผู้ชายชื่อ แบงค์ เด็กผู้หญิงชื่อ นูนิ ผมถามว่ากำลังเล่นอะไรกันเค้าก็ไม่ยอมบอกคงอาย ๆ ไม่ยอมพูดเอาแต่ยิ้ม
พอดีมองเห็นในมือกำลังถือลำไย ผมเลยแกล้งถามว่ากินอะไร เอามาจากใหนขอกินบ้างได้มั้ย เท่านั้นแหละครับได้ผล พาผมเดินไปที่ต้นลำไย แต่ระหว่างนั้นเจอต้นสบู่ดำ ก็เลยนึกสนุกอยากเป่าลูกโป่งสบู่ดำโชว์เด็กซะหน่อย แต่ปรากฏว่าผิดถนัดเด็ก สองคนนี้เป่าลูกโป่งสบู่ดำเก่งกว่าผมซะอีก เลยเป่าโชว์กันใหญ่ไปไม่ถึงต้นลำไยครับ จบกันที่ต้นสบู่ดำ ผมไม่แน่ใจว่าใครเลยเล่นแบบผมบ้าง ยังไงก็ดูคลิป กับรูป ประกอปแล้วกันครับเรื่องนี้เราจบที่ปากงึบกันที่เล่นกับเด็กสองคน เรื่องหน้าผมจะมาเล่าให้ฟังเรื่องอาหารกลางวัน กับทริปเดินป่าครึ่งวัน แบบ มัน ๆ เจ็บ ๆ ครับ
 |
| เด็กชายแบงค์ กำลังเป่าลูกโป่งสบู่ดำ โชว์ ผมอยู่ |
 |
| เด็กหญิง นูนิ โชว์ลูกโป่งสบู่ดำทีเป่าแบบชำนาญให้ผมดู |
 |
| ที่น้องแบงค์เค้าปีนไปนั่งอยู่นั่นละครับ ต้นสบู่ดำ |