ต่อจากเรื่องที่เพิ่งเขียนเสร็จไป แต่ผมยังรู้สึกว่ายังอยากพูดถึงอยู่ครับ นั่น ก็ คือ เรื่องเส้นทางศึกษาธรรมชาติ กิ่วแม่ปาน ผมประทับใจหลาย ๆ อย่างบนเส้นทางนี้ครับ ทั้งความสวยงานของธรรมชาตที่ได้พบเห็น มุมมองแง่คิดของคนนำทางที่พยายามจะนำเสนอเรื่องราวให้เราช่วยกันอนุรักษ์ธรรมชาติเพื่อที่จะได้ให้คนรุ่นต่อ ๆ หรือคนในรุ่นเราได้ชื่นชมความงามแบบนี้ ตลอดไป
 |
| คนนำทาง ชาวบ้านระแวกนั้นครับ |
บางช่วงผมขอเค้าเดินออกนอกเส้นทางเพื่อที่จะได้ถ่ายรูปสวย ๆ มาฝากกัน แต่เค้าก็ห้ามผมโดยบอกว่า "อย่าเข้าไปเลยครับพี่ถ้าพี่เดินเข้าไปมันก็จะเกิดร่องรอยของการเดินเข้าไป คนอื่นเห็นเค้าก็ทำตาม ไม่นานทุ่งหญ้าหรือเส้นทางที่กำหนดไว้ให้รบกวนธรรชาติน้อยที่สุดก็จะถูกทำลาย"
ก่อนการเริ่มต้นการเดินทางเข้าสู่เส้นทางศึกษาธรรมชาติ คนนำทางเค้าจะอธิบายกฎกติกา กันก่อนครับ เช่น ห้ามนำ อาหาร เครื่องดื่มเข้าไป (ยกเว้นน้ำดื่ม), ห้ามเดินออกนอกเส้นทาง หรือ ถ้าท่านใดมีโรคประจำตัวอะไรก็ต้องบอกคนนำทางไว้ก่อนครับ
 |
| กุหลาบพันปี |
การเดินทางเข้าไปในเส้นทางศึกษาธรรมชาติ ก็จะแบ่งเป็นกลุ่มครับ กลุ่มละไม่เกิน 15 คน เพื่อความสะดวกในการดูแล มีการลงชื่อ เวลาเข้า และ เวลาออก เพื่อความปลอกภัยของนักท่องเที่ยว
 |
| ไม่มีคำบรรยายครับ ... สวย |
 |
| เมื่อพ้นจากป่าดิบ เราก็จะเห็น วิว ทิวเขาสวย ๆ |
อุณหภูมิวันที่ผมเดินทางก็ประมาณ 15 องศาครับ แต่พอเดินไปสักพัก เหงื่อซึม 15 องศาก็ไม่มีความหมาย สำหรับการเดินทางท่องเที่ยวที่นี่ผมอยากจะบอกว่า เหมาะกับทุกเพศ ทุกวัยครับ ระยะอาจจะดูไกลหน่อย 3 กิโลเมตร แต่ก็เป็นการเดินไปเรื่อย ๆ ไม่ได้ลำบากลำบนอะไรมาก เด็ก 10 ขวบขึ้นไปผมว่าเที่ยวแบบนี้ก็ยังไหว หรือ ผู้สูงอายุก็น่าจะได้แต่ก็ต้องรู้จักพอดีครับให้เหมาะสมกับสภาพร่างกาย วันที่ผมไปก็มีผู้สูงอายุหลายท่าน ประมาณคร่าว ๆ อายุท่านก็น่าจะ 50 - 60 ปี เดินถือไม้ค้ำเที่ยวไปเรื่อย ๆ สบาย ๆ ครับ
 |
| พระเอกของกิวแม่ปานครับ หนอนชาเขียว (รากไม้) |
